بررسی متغیرهای روانشناختی به عنوان پیش بین های حادثه دیدگی در کارکنان عملیاتی شرکت ملی حفاری ایران

حوادث ناشی از کار به عنوان یکی از مهمترین فاکتورهای مهم بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی در جوامع صنعتی و در حال توسعه مطرح شده و به عنوان سومین عامل مرگ و میر در جهان به شمار می رود در راستای کاهش این حوادث، پژوهش حاضر با هدف بررسی نارسایی شناختی، هوشیاری ایمنی و خستگی به عنوان پیش بین های حادثه دیدگی کارکنان صف شرکت ملی حفاری ایران انجام شد. طرح پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیش بین است که با هدف پیش بینی عضویت گروهی کارکنان (حادثه دیده و حادثه ندیده) و دست یابی به معادله ممیز طراحی شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارگران صف شرکت ملی حفاری ایران واقع در اهواز بود. 260 نفر از افراد با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغیرها به وسیله پرسشنامه های نارسایی شناختی (برادبنت، 1982)، هوشیاری ایمنی (وستیبی و لی، 2003) و خستگی (چالدر و همکاران، 1993) مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها از طریق روش تحلیل ممیز و با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که متغیرهای نارسایی شناختی، هوشیاری ایمنی و خستگی به ترتیب در سطح 0/011P<، 0/001P< و 0/011P< معنادار می باشند و هر سه متغیر می تواند امکان حادثه دیدگی کارکنان را پیش بینی نمایند. باتوجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود به منظور کاهش میزان حادثه دیدگی کارکنان، متغیرهایی همچون نارسایی شناختی، هوشیاری ایمنی و خستگی در کارکنان مورد آزمون و بررسی قرار گرفته و در محیط های کاری حادثه زا از کارکنانی با نمرات نارسایی شناختی و خستگی کمتر و هوشیاری ایمنی بالاتر استفاده گردد.