میان کنش بین اثرات سیستم های اوپیوئیدرژیک کورتکس پری فرونتال و دوپامینرژیک آمیگدال قاعده ای - جانبی در حافظه کاری

حافظه کاری سیستم نورونی پویایی جهت حفظ و پردازش موقت اطلاعات می باشد. قشر پیش پیشانی (PFC) مرکز اصلی پردازش آن بوده که به واسطه سیستم های نوروترانسمیتری مختلف با ساختارهای دیگر مغز هم چون آمیگدال قاعده ای- جانبی (BLA) به تعدیل این حافظه می پردازد. در این مطالعه، برهم کنش سیستم اوپیوئیدی PFCو سیستم دوپامینرژیک BLA در پردازش حافظه کاری بر اساس تست ماز شعاعی بررسی گردید. در این مطالعه از رت های نر نژاد ویستار استفاده شد که با جراحی استریوتاکسیک در نقاط mPFC و BLA کانول گذاری شدند. پس از طی دوره ریکاوری، تزریقات درون مغزی انجام گرفت. پارامترهای مربوط به خطاهای حافظه کاری و مرجع طبق پروتکلDSWS محاسبه شدند. ملاحظات اخلاقی: مطالعه حاضر با کد IR.UMZ.REC.1397.23 در کمیته اخلاق زیستی دانشگاه مازندران به ثبت رسیده است. تزریق دوز بالای مورفین درون mPFCوکلروپرومازین درون BLA اثرات بهبود دهنده روی حافظه کاری و مرجع داشت (05/0p≤). دوزهای پایین و بالای آپومورفین (005/0 و 5/0 میکروگرم در هر موش) اثرات بهبود دهنده (05/0p≤)، (01/0p≤) و دوز میانه آن (05/0 میکروگرم در هر موش) اثرات کاهشی روی حافظه کاری و مرجع اعمال کرد (01/0p≤). تزریق توامان دوز بی اثر مورفین (5/0 میکروگرم در هر موش) و دوزهای سه گانه کلروپرومازین اثرات بهبود دهنده ناشی از دوز بالای کلروپرومازین را رفع نمود. مورفین در میانکش با آپومورفین، اثرات دوگانه آن روی حافظه کاری و مرجع را تغییر داد. با ثابت نگه داشتن دوز موثر مورفین (2 میکروگرم در هر موش) و کلروپرومازین (2 میکروگرم در هر موش) اعمال دوزهای پنج گانه آپومورفین، از خطاهای حافظه کاری و مرجع کاست. یافته ها حاکی از این است که سیستم اوپیوئیدی mPFC و سیستم دوپامینرژیک BLA طی پردازش حافظه کاری و مرجع با یکدیگر در تعامل هستند.