بررسی رابطه بین هوش هیجانی و سرمایه روانشناختی با رضایت از زندگی سالمندان

جمعیت دنیا به سرعت در حال سیر به سوی سالخورده شدن است و در این بین عواملی مثل هوش هیجانی و سرمایه روان شناختی با رضایت از زندگی در سالمندی پیوند دارند؛ هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین هوش هیجانی و سرمایه روانشناختی با رضایت از زندگی سالمندان شهر مهاباد انجام شد. پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه اماری شامل کلیه سالمندان 65 سال به بالای شهر مهاباد بود که 10800 نفر بودند. تعداد 412 نفر، با روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه نهایی پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای جمع اوری اطلاعات عبارت بودند از پرسشنامه های هوش هیجانی برادبری- گریوز (2006)، سرمایه روانشناختی لوتانز(2007)، و رضایت از زندگی (دینر، 1985). داده های پژوهش از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که تمامی مولفه های هوش هیجانی (شامل خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه) با رضایت از زندگی رابطه مثبت (01/0 = p) وجود دارد. بین مولفه های سرمایه روان شناختی (خودکارآمدی، امیدواری، تاب آوری، خوش بینی) با رضایت از زندگی رابطه مثبت (01/0 = p) دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش هیجانی و سرمایه روان شناختی قادر به پیش بینی رضایت از زندگی هستند و 1 /35 درصد واریانس رضایت از زندگی توسط متغیرهای یاد شده تبیین می شود. هوش هیجانی و سرمایه روان شناختی قابل یادگیری و اکتساب در طی زندگی هستند؛ بنابراین با آموزش این دو متغیر می توان رضایت از زندگی را در سالمندی افزایش داد.