بررسی شیوع خود جرحی بدون خودکشی در نوجوانان و جوانان ایرانی

خود آسیب رسانی یکی از قوی ترین عوامل پیش بینی کننده اقدام به خودکشی است و به انواع مختلف تقسیم می شود. خود جرحی بدون خودکشی بخشی از این تقسیم بندی است که به صورت یک پدیده شایع در مدارس و دانشگاه ها درآمده است ولی وسعت درک فرایند آن نیاز به بررسی های بیشتری دارد. از آنجا که تاکنون مطالعات متنوعی در نقاط مختلف کشور انجام شده است، بررسی دقیق تر موضوع و جمع بندی نهایی در این زمینه ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه مروری، کلیدواژه های فارسی شامل؛ نوجوان، جوان، رفتار خودجرحی، خودجرحی بدون خودکشی، تحریف خود، خود آسیب رسانی عمدی و شیوع، به همراه معادل های انگلیسی در پایگاه های جستجوPubMed, Magiran GoogleScholar, SID، 6 مقاله انگلیسی 10 مقاله فارسی به دست آمد. در نهایت 3 مقاله انگلیسی و 3 مقاله فارسی بررسی شدند. نتایج مطالعات مختلف در ایران حاکی از شیوع خود جرحی بدون خودکشی بین 5/40-4/3 درصد بود.