مقایسه اثر داکسی سایکلین 20 میلیگرمی و دارونما در درمان پریودنتیت مزمن متعاقب چرمگیری و صاف کردن سطح ریشه

بیان مساله: پریودنتیت مزمن از شایعترین بیماری های پریودنتال در جهان است که با استفاده از روش های جراحی و غیرجراحی درمان می شود.
مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر داکسی سایکلین و دارونما بعد از انجام جرمگیری و صاف کردن سطح ریشه (SRP: Scaling & Root Planning) در پریودنتیت مزمن به روش غیر جراحی انجام شد.
در این مطالعه مداخله ای دو سویه کور، بیماران مراجعه کننده به بخش پریو دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام SRP برای 22 بیمار به طور تصادفی داکسی سایکلین 20 میلیگرمی دو بار در روز به مدت 3 ماه و برای 23 بیمار با همان روش دارونما تجویز گردید. شاخصهای مورد بررسی خونریزی حین پروب کردن (BOP)، پاکت های کمتر یا مساوی 6 میلیمتر، پاکت های بیشتر یا مساوی 7 میلیمتر و چسبندگی کلینیکی در 2 گروه کمتر از 6 و بیشتر از 7 میلیمتر بود. دو گروه پس از 3 و 6 ماه با استفاده از آزمون t با هم مقایسه شدند.
میزان خونریزی در حین پروب کردن در گروه مورد و به دنبال SRP پس از 3 ماه (007/ 0P) و 6 ماه (045/0 P) نسبت به گروه شاهد کاهش بیشتری داشت. کاهش عمق پاکت (PD) در هر گروه کمتر از 6 و بیشتر از 7 میلیمتر نسبت به گروه مورد کاهش قابل توجهی داشت (05/0 P<). در مورد چسبندگی کلینیکی (CAL) نیز مقایسه دو گروه کمتر از 6 و بیش از 7 میلیمتر بعد از 3 ماه (11/0 P=) و 6 ماه (035/0 P=) با برتری گروه مورد همراه بود.
این مطالعه نشان داد که تجویز داکسی سایکلین بعد از SRP به مدت 3 ماه در بهبود شاخصهای کلینیکی اثرات بسیار بهتری نسبت به SRP بدون تجویز این دارو دارد. پیشنهاد می شود داکسی سایکلین برای درمان پریودنتیت مزمن بعد از SRP تجویز شود.