اپیدمیولوژی سوء رفتار با سالمندان شهر نیشابور در سال 1396

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر بوده و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است، بروز سوء رفتار نسبت به سالمندان در چند سال گذشته به سرعت افزایش یافته و مورد توجه جوامع و متخصصان مراقبت های بهداشتی قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین همه گیری شناسی سوء رفتار با سالمندان شهرستان نیشابور در سال 1396انجام شد. این مطالعه توصیفی تحلیلی به روش مقطعی با مشارکت سالمندان 60 سال و بالاتر ساکن شهرستان نیشابور انجام شد. روش نمونه گیری از نوع تصادفی و براساس معیارهای ورود بود. فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد سوءرفتار با سالمندان از طریق مصاحبه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. از بین 176 نفر شرکت کننده در پژوهش 3/65 درصد مرد و میانگین سنی سالمندان 11/9±11/68 بوده است. نتایج نشان داد میزان شیوع سوء رفتار در بین سالمندان 56.8 درصد بوده است که بیشترین میزان سوءرفتار از نوع سوء رفتار روانشناختی 47.7 درصد و کمترین آن مربوط به طرد شدگی 2.8 درصد می باشد. براساس آزمون آمار مجذور کای بین میزان سوء رفتار و متغیرهای سن(001/0p<) و وضعیت اقتصادی(001/ 0p<) ارتباط معناداری مشاهده شد. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که میزان سوءرفتار با سالمندان در این پژوهش تقریبا بالا است و این نشان از گستردگی این مسئله در سطح جامعه می باشد.