بررسی فراوانی استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین در میان بیماران برخی بیمارستان های رشت به روش فنوتیپی و مولکولی

امروزه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) به دلیل مقاومت به عوامل و داروهای ضدمیکروبی به یکی از نگرانی های عمده سلامت عمومی تبدیل شده است. هدف از این تحقیق تعیین جدایه های MRSA با روش مولکولی و انتشار دیسک و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در بیماران برخی از بیمارستان های رشت است.

این مطالعه مقطعی- توصیفی از فروردین ماه لغایت شهریور ماه 1395 انجام شد. 76 جدایه بالینی استافیلوکوک از برخی بیمارستان های رشت جمع آوری شد و با انجام آزمایش های بیوشیمیایی مختلف گونه استافیلوکوک اورئوس شناسایی گردید. پس از تعیین هویت سویه های MRSA به روش انتشار دیسک ، بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش انتشار دیسک با استفاده از 6 نوع آنتی بیوتیک، بر اساس پروتکل موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی (CLSI) صورت گرفت. سپس حضور ژن mecA در سویه های مقاوم به متی سیلین با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) بررسی شد و نمونه های دارای ژن mecA تعیین توالی گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار23 SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

نتایج این مطالعه نشان داد که از 76 جدایه استافیلوکوک، 69 (8/90 %) جدایه، استافیلوکوکوس اورئوس بود. فراوانی سویه های مقاوم به متی سیلین در روش انتشار از دیسک 71 % و در روش PCR 3/62% بود. بیش ترین حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها نسبت به جنتامایسین (46/72 %) و بیش ترین مقاومت نسبت به باسیتراسین (6/82 %) تعیین شد. تفاوت معنی داری بین جدایه های MRSA و نوع نمونه مشاهده نشد (P>0.05).

نتایج نشان داد که میزان حضور سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در نمونه های بیمارستانی رشت قابل توجه است که می تواند به دلیل استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها به منظور درمان بیماری ها باشد.