بررسی نقش اینتگرون کلاس 1 درشیوع ژن های بتالاکتامازی کلاس D (oxa-2 , oxa-10) همراه با تعیین نوع الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های سودوموناس جدا شده ازنمونه های بالینی

به دلیل وجود ژن های مقاومتی و جابه جایی آن ها در بین گونه های سودوموناس، درمان عفونت های ناشی از آن ها دشوار شده است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ژن های Int1، OXA-2، OXA-10 و هم چنین مقاومت آنتی بیوتیکی در بین سودوموناس های جدا شده بوده است.

دراین تحقیق ، تعداد 120 جدایه مشکوک به جنس سودوموناس جمع آوری گردید. پس از انجام آزمون های بیوشیمیایی، تایید جنس با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن S rRNA16صورت گرفت. فراونی ژن های بتالاکتامازی با استفاده از روش مولکولی PCR و مقاومت آنتی بیوتیکی ارزیابی گردید.

نتایج این پژوهش نشان داد که 5/78% از جدایه ها حاوی ژن OXA-10، 57/77% ژن OXA-2 و 58/34% حاوی ژن Int1 هستند. هم چنین 38/95 درصد نمونه ها جزء گروه MDR بودند. بیش ترین مقاومت با 44/79% فراوانی به سفپیم و کم ترین مقاومت با 28/10% فراوانی مربوط به توبرامایسین به دست آمد.

ژن اینتگرون کلاس1 و ژن های بتالاکتامازی OXA-2 و OXA-10 از نظر هم زمانی رابطه معنی داری را از خود نشان ندادند. تولید آنزیم بتالاکتاماز باعث افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی می شود و با توجه به نتایج سایر تحقیق ها میزان فراوانی آن ها رو به افزایش است. این موضوع سبب می شود تا برروی تجویز و مصرف آنتی بیوتیک کنترل بیش تری صورت گیرد.