تهیه و ارزیابی خلوص تاکسول نشان دار و بررسی میزان جذب آن در موش توموری

تاکسول یک جزء شناخته شده برای پی گلیکوپروتئین است که مقاومت دارویی را به سلول های سرطانی القاء می کند. از این رو نشان دارسازی آن به عنوان یک ابزار برای تصویربرداری فعالیت انتقال دهنده پی گلیکوپروتئین و تشخیص مقاومت دارویی اولیه مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه تهیه تاکسول نشان دار و بررسی میزان جذب آن در تومور به منظور ارزیابی محل تومور و میزان مقاومت تومور به دارو است.

تاکسول با تکنسیوم به روش مستقیم نشان دار گردید و سپس خلوص رادیوشیمیایی کمپلکس مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه پایداری و توزیع بیولوژیکی در موش های دارای تومور ملانوما بررسی شد.

نتایج نشان داد که خلوص رادیوشیمیایی کمپلکس بیش از 90% است. پایداری قابل ملاحظه ای (64/68%) تا 48 ساعت مشاهده گردید. نتایج توزیع بیولوژیکی تجمع بالایی از کمپلکس نشان دار (%51/4)، در تومور را نشان داد.

جذب بالای کمپلکس در کبد به عنوان ارگان متابولیزه کننده و دفع کننده و تومور مربوطه دیده شد. تجمع اکنیویته در تومور نشان دهنده حساس بودن سلول های موجود در تومورهای ملانوما به جذب تاکسول بوده و امکان تشخیص محل های درگیر با تومور با استفاده از این ترکیب است. به طور کلی بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که ترکیب دارای قدرت اتصال به تومور بوده و با وجود دفع کبدی صفراوی قابلیت استفاده به عنوان رادیو داروی تشخیصی را دارا است.