ارزیابی اثر بیوپرایمینگ بذر بر کنترل زیستی بیماری لکه برگی گوجه فرنگی و فاکتورهای رشدی گیاه

بیماری لکه برگی باکتریایی گوجه فرنگی ناشی از باکتری Pseudomonas syringae pv. syringae یکی از عوامل مشکل ساز مهم برای تولید این محصول در گلخانه و مزرعه است. در این مطالعه، تاثیر سویه هایی از ریزوباکتری های پروبیوتیک بر شاخص های بذر، فاکتورهای رشدی گیاه و کنترل بیولوژیک عامل بیماری لکه برگی سیرینگایی گوجه فرنگی در آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. باکتری های بیماری زا و پروبیوتیک از مزارع گوجه فرنگی استان آذربایجان غربی جداسازی شدند. شناسایی ریزوباکتری های مفید با استفاده از روش های فنوتیپی و مولکولی انجام شد. توانایی 21 سویه ریزوباکتری منتخب از گونه های Bacillus subtilis و Pseudomonas fluorescens در تولید متابولیت های ثانویه با استفاده از روش های نقطه گذاری سوسپانسیون فیلتر شده و قرار دادن باکتری پروبیوتیک در چاهک ارزیابی شد. همچنین سویه ها از نظر تولید آنزیم های لیپاز، پروتئاز و پروتئاز قلیایی مورد بررسی قرار گرفتند. سویه های ریزوباکتری در هر دو روش موجب کاهش رشد باکتری بیماری زا در آزمایشگاه شدند و آنزیم های هیدرولیتیک توسط کلیه سویه ها تولید شدند. برخی از سویه های باکتری موجب افزایش درصد و سرعت جوانه زنی بذرهای گوجه فرنگی شدند. در گلخانه، سویه های منتخب باعث افزایش فاکتورهای رشدی گیاه گوجه فرنگی شدند. بیشترین تاثیر در مورد سویه های Pf23 و Bs11 دیده شد. باکتری های پروبیوتیک موجب کاهش بیماری بین 25 و 25/81 درصد نسبت به شاهد شدند. در گلخانه سویه Bs11 با 25/81% و سویه هایBs6 و Pf23 با 50/61% کاهش بیماری نسبت به شاهد، بیشترین تاثیر را در کاهش لکه های ایجاد شده روی برگ نشان دادند. سویه های Bs11 و Pf23 به عنوان سویه های برتر این مطالعه در تاثیر روی فاکتورهای رشدی گیاه و کاهش بیماری لکه برگی سیرینگایی گوجه فرنگی انتخاب شدند.