نسبیت گرایی در پژوهشهای فلسفی ویتگنشتاین

نحوه بحث و بررسی درخصوصبرخی مسائل در کتاب پژوهشهای فلسفی به گونه ای است که امکان ارائه تفاسیری نسبی گرایانه از آنها را فراهم می کند. بازی های زبانی و قرائت کریپکی از مفهوم پیروی از قاعده از جمله مهمترین این مسائل هستند .در باب استقلال سبک های مختلف زندگی و بازی های زبانی و امکان گفتگو و سنجش آنها با یکدیگر نیز مباحثات دامنه داری میان برخی فلاسفه معاصر در گرفته است. عده ای با تکیه بر بعضی فقرات پژوهش ها و نیز انگشت نهادن بر تفاوت میان سبک های مختلف زندگی، امکان مقایسه عده ای با اشاره به فقراتی دیگر از آنها با یکدیگر و فهم یکی از دیگری را منتفی دانسته اند .در مقابل پژوهش های فلسفی و نیز یادآوری مشی ویتگنشتاین در رویارویی با سبک های زندگی و بازی های زبانی گوناگون، وی را از اتهام نسبیت گرایی مبری می سازند .ادعای دسته دوم مشخصا با تکیه بر این مطلب شکل می گیرد که چنانچه سبک های زندگی را به صورت کاملا مجزا و مستقل از هم بدانیم، شرکت کنندگان در یک سبک زندگی قادر نخواهند بود هیچ شناختی ازسبک های زندگی دیگر حاصل کنند، یا در باب آنها سخنی بگویند یا حتی از آنها ذیل عنوان سبک زندگی یاد کنند. به همین ترتیب، در باب قرائت کریپکی از ویتگنشتاین نیز، صفآرایی ادله دوجبهه خودنمایی می کند. یکی جبه های که بر عدم وجود معیاری عینی به منظور تعین معنا تکیه می کند و دیگری که کاربرد صحیح بر اساس قاعده را، مطابق با آنچه کاربران زبان انجام می دهند، معیاری کافی جهت تعین معنا می داند.