مقایسه اثر یک دوره تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی سنتی بر سطوح مایواستاتین سرمی، حجم عضلانی و برخی شاخص های فیزیولوژیکی زنان میانسال: یک کارآزمایی بالینی

پاسخ مایواستاتین به تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون کاملا مشخص نیست. بنابراین، هدف از این مطالعه تعیین اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی سنتی بر سطوح مایواستاتین، حجم عضلانی و برخی شاخص های فیزیولوژیکی مرتبط با عضله در زنان میان سال بود. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 زن میان سال (سن 4±45 سال) سالم و غیرفعال به صورت تصادفی در یکی از سه گروه کنترل، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی سنتی قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت هشت هفته (سه روز در هر هفته) و در سال 1396 انجام شد. تمرین مقاومتی برای گروه با محدودیت خون با شدت 30-20 درصد تکرار بیشینه و برای گروه مقاومتی سنتی با شدت 80-65 درصد تکرار بیشینه انجام گرفت. قبل و بعد از تمرینات، سطوح سرمی مایواستاتین، حجم عضلانی، قدرت و استقامت عضلانی اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. افزایش معنی داری در حجم عضلانی (036/0=p)، قدرت (001/0=p) و استقامت عضلانی (008/0=p) در دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. میزان مایواستاتین بعد از هر دو نوع تمرین مقاومتی کاهش غیرمعنی داری داشت (05/0≤p). به نظر می رسد تمرینات مقاومتی با شدت پایین همراه با محدودیت جریان خون اثری مشابه با تمرینات مقاومتی سنتی با شدت بالا بر حجم عضلانی، قدرت و استقامت عضلانی زنان میان سال دارد، ولی بر سطوح مایواستاتین اثری ندارد. بنابراین تمرینات مقاومتی با محدودیت جریان خون ممکن است جایگزین مناسبی برای تمرینات مقاومتی سنتی در زنان میان سال باشد. واژه های کلیدی: تمرین مقاومتی، محدودیت جریان خون، مایواستاتین، حجم عضلانی، زنان میان سال