بررسی تاثیر شوری های آب زیرزمینی و سطوح ایستایی روی عملکرد و اجزاء عملکرد ارقام مختلف گندم

این تحقیق در قالب طرح آماری اسپلیت اسپلیت پلات، شامل کرت های اصلی،3 رقم گندم(اترک، تجن و رسول)و کرت های فرعی اولیه،3 نوع شوری آب زیرزمینی، (یک،پنج و ده دسی زیمنس بر متر) و کرت های فرعی ثانویه،3 سطح ایستابی(سی،شصت و نود سانتی متری از سطح خاک)در 4 تکرار، درون گلدان، زیر یک سقف شیشه ای اجرا شد.نتایج نشان داد که شوری آب زیرزمینی و سطح ایستابی بالا، تعداد پنجه، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبلچه های بارور، ارتفاع گیاه، وزن هزار دانه،عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه گندم را کاهش و شاخص برداشت را به صورت معنی داری افزایش می دهند.همچنین تاثیر رقم گندم براجزاء یادشده معنی دار بدست آمد.در میان صفات اندازه گیری شده عملکرد بیولوژیکی و بعد از آن تعداد پنجه بعنوان جز موثر از بیشترین و وزن هزار دانه از کمترین همبستگی با عملکرد دانه گندم بر اجزا یاد شده معنی دار بدست آمد.در میان صفات اندازه گیری شده عملکرد بیولوژیکی و بعد از آن تعداد پنجه بعنوان جز موثر از بیشترین و وزن هزار دانه از کمترین همبستگی با عملکرد دانه گندم به جا گذاشته است.همچنین عملکرد بیولوژیکی از طریق تاثیر بر تعداد پنجه، اثر خود را بر عملکرد دانه نشان داد.علاوه بر این نتایج، در سطوح بالای شوری و سطح ایستابی، کمترین مقدار عملکرد دانه بدست آمد. به هر روی این تحقیق نشان داد که در سطوح ایستابی 30، 60 و 90 سانتی متری از سطح خاک، کیفیت آب زیرزمینی چه مناسب و چه نامناسب باشد،کاشت گندم رقم تجن از ارجحیت و اولویت خاصی برخوردار است. همچنین بررسی رابطه عملکرد و اجزا عملکرد در قالب یک معادله رگرسیون چندگانه نشان داد که تنها دو جز، یعنی عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت در تمام مقادیر شوری آب زیرزمینی و سطح ایستابی، سهم بسیار قابل توجهی از کل تغییرات مربوط به عملکرد دانه گندم را توجیه می کنند.