اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر افزایش شفقت به خود، و تحمل آشفتگی در دانش آموزان با اختلال اضطراب اجتماعی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش «شفقت به خود» و تحمل آشفتگی در دانش آموزان با «اختلال اضطراب اجتماعی» (SAD) در دوره متوسطه دوم انجام شد. این مداخله به جای تمرکز مستقیم بر تغییر رویدادهای روان شناختی، به دنبال تغییر کارکرد این رویدادها و رابطه فرد با آن ها از طریق راهبردهایی مانند پذیرش یا گسلش شناختی است. این مطالعه به صورت نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، دانش آموزان دختر متوسطه در شهر تهران بودند که از بین آن ها 60 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از سه پرسش نامه استاندارد اضطراب اجتماعی، شفقت به خود و تحمل آشفتگی برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده شد. همه مراحل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام و داده ها نیز با تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان می دهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شفقت به خود کلی (142٫19=F و 0٫72=η و 0٫05>p) و تحمل آشفتگی کلی (325٫88=F و 0٫86=η و 0٫05>p) در دانش آموزان با اختلال اضطراب اجتماعی در دوره متوسطه دوم موثر بوده است. بر اساس یافته ها نتیجه می گیریم که از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Act) می توان به مثابه رویکردی موثر در افزایش سلامت روانی دانش آموزان استفاده کرد.