اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر دلزدگی زناشویی زوجین در آستانه طلاق

دلزدگی زناشویی به مرور زمان، عشق و علاقه بین زوجین را کم رنگ و گاهی به طور کامل محو می کند. این دلزدگی موجب مشکلات روحی و روانی، ادامه روابطی سرد و بی تفاوتی (طلاق عاطفی) و طلاق رسمی زوجین می گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر طرحواره درمانی هیجانی بر دلزدگی زناشویی زوجین در آستانه طلاق انجام شد. این مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. از بین زوجین در آستانه طلاق مراجعه کننده به دادگستری شاهین شهر و میمه، 90 زوج به صورت در دسترس، انتخاب و توسط مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز پیش آزمون شدند. 54 زوج با نمرات یک انحراف معیار بیشتر از میانگین، انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش، مشاوره نما و گواه تخصیص یافتند. سپس زوجین گروه آزمایش در دوره طرحواره درمانی هیجانی و زوجین گروه مشاوره نما در دوره مکالمه عمومی شرکت کردند. یک ماه بعد از اتمام مداخلات، گروه ها توسط مقیاس مذکور پس آزمون و سه ماه بعد، مجددا مقیاس را تکمیل نمودند. داده ها با تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی، توسط SPSS-22 تجزیه وتحلیل شدند. مقادیر احتمال کمتر از 0٫05 از نظر آماری معنادار در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی موجب کاهش نمرات دلزدگی زناشویی و مولفه های آن در زوجین گروه آزمایش در مقایسه با گروه های مشاوره نما و گواه، در مراحل پس آزمون و پیگیری شد (0٫001>p). همچنین بین کاهش نمرات زوجین گروه مشاوره نما در مقایسه با گروه گواه، در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (0٫001>p)، اما در مرحله پیگیری، تفاوت معنادار نبود (0٫081=p). براساس یافته های پژوهش نتیجه گرفته می شود، طرحواره درمانی هیجانی موجب کاهش دلزدگی زناشویی زوجین در آستانه طلاق می گردد.