اثربخشی روش تربیت مخچه به همراه ویبریشن بر مهارت های خواندن و حساسیت شنیداری دانش آموزان با مشکلات خواندن

فقدان فراگیری مهارت های خواندن می تواند مانع پیشرفت کودکان در سال های تحصیل شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روش تربیت مخچه به همراه ویبریشن بر مهارت های خواندن دانش آموزان با مشکلات خواندن بود. این پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه پژوهش تمامی دانش آموزان پایه دوم و سوم ابتدایی بودند. جهت انجام پژوهش، 20 دانش آموز پایه دوم و سوم به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند (هر گروه 10 نفر). داده های پژوهش از طریق آزمون خواندن کرمی نوری و مرادی (1381) و آزمون حساسیت شنیداری وپمن (1987) جمع آوری شدند. ابتدا در هردو گروه پیش آزمون اجرا شد و سپس گروه آزمایشی 20 جلسه یک ساعت ونیمی (یک ساعت تربیت مخچه و نیم ساعت اصلاح شنیداری) تحت آموزش با این روش قرار گرفتند. گروه گواه، مداخله ای دریافت نکرد. سپس برای آزمودنی ها پس آزمون اجرا شد. در نهایت نیز نتایج با نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخله مذبور باعث تغییر معناداری در مشکلات خواندن دانش آموزان می گردد (0٫001>p) و این تفاوت تنها برای خرده آزمون های خواندن کلمات (0٫448=p)، نامیدن تصاویر (0٫320= p) و حذف آوا ها (0٫616 =p) معنادار نبود .همچنین مداخله مذبور باعث تغییرات معناداری نیز در حساسیت شنیداری (0٫014 =p) دانش آموزان شده بود. روش تربیت مخچه به همراه ویبریشن بر بهبود مشکلات خواندن و حساسیت شنیداری دانش آموزان با مشکلات خواندن موثر است؛ بنابراین این روش می تواند در کنار آموزش های لازم برای این دانش آموزان به کار گرفته شود.