مقایسه ویژگی های شخصیتی در افراد بهنجار و بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال افسردگی اساسی

در بین افرادی که به علت مشکلات روان شناختی نیاز به کمک و درمان دارند، اختلال های خلقی مشکل شایعی است و اختلال دوقطبی (BD) و اختلال افسردگی اساسی (MDD) از اختلال های خلقی بسیار رایج با شیوعی به ترتیب حدود 1 درصد و 6٫7درصد هستند. این دو اختلال به دلیل شیوع زیاد و ماهیت بازگشتی و عودکنندگی سالانه هزینه های گزافی به جامعه تحمیل می کنند؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر شناخت ویژگی های شخصیتی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال افسردگی اساسی و افراد بهنجار و مقایسه آن ها است. به منظور انجام این پژوهش که مطالعه ای علی مقایسه ای بود، 90 آزمودنی ازطریق نمونه گیری دردسترس از بین بیماران بستری و سرپایی مراجعه کننده در شش ماهه اول سال 1394 و کارمندان شاغل در بیمارستان روان پزشکی ایران، انتخاب شده و در سه گروه اختلال دوقطبی نوع یک (30=N) و اختلال افسردگی اساسی (30=N) و گروه بهنجار (30=N) قرار گرفتند. سپس آزمون میلون 2(MCMI-2) به صورت انفرادی اجرا شد. تجزیه وتحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت. جهت مقایسه میانگین ویژگی های شخصیتی سه گروه مطالعه شده، آزمون آماری تحلیل واریانس چندمتغیره و برای مقایسه دوبه دو گروه ها در هریک از ویژگی های شخصیتی، آزمون تعقیبی توکی به کار گرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد بین افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک و افراد بهنجار در تمامی ویژگی های شخصیتی به استثنای ویژگی های اسکیزوئید و وسواسی تفاوت معنا دار مشاهده می شود (0٫05>p). همچنین در آزمون میلون، بین افراد بهنجار و مبتلا به اختلال افسردگی اساسی در ویژگی های شخصیتی اسکیزوئید، اجتنابی، ضداجتماعی، منفعل/پرخاشگر، خود تخریب گر، اسکیزوتایپال، مرزی و پارانوئید تفاوت معنادار وجود دارد (0٫05>p). همچنین در این پژوهش بین افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال افسردگی اساسی در ویژگی های اسکیزوئید و نمایشی و خودشیفته، تفاوت معنا دار یافت می شود (0٫05>p). براساس تفاوت معنادار در ویژگی های شخصیتی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی و دوقطبی نوع یک درمقایسه با افراد سالم، توجه به این امور در طرح ریزی درمانی موثر ضروری است.