بررسی میزان شیوع علائم وسواس خواندن و نوشتن در دانش آموزان دبیرستانی شهرستان بابل

اختلال وسواس خواندن و نوشتن نوعی وسواس عملی است که مشخصه عمده آن بازخوانی و بازنویسی است. پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان شیوع علائم وسواس خواندن و نوشتن و رابطه آن با متغیرهای جمعیت شناختی دانش آموزان دبیرستانی انجام شد. این پژوهش به صورت مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان دبیرستانی شهرستان بابل در سال تحصیلی 97-1396 بودند، از این تعداد 398 دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این مطالعه مقیاس وسواس خواندن و نوشتن (امام قلی زاده، 1396) و پرسشنامه جمعیت شناختی بود. داده های پژوهش، با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون کای دو در نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه وتحلیل شد. همچنین سطح معناداری 0٫05>p در نظر گرفته شد. شیوع علائم وسواس خواندن و نوشتن در بین دانش آموزان 21٫60٪ (فاصله اطمینان 95٪: 25٫73- 17٫48٪) بود. میزان شیوع در بین پسران 20٫52٪ (فاصله اطمینان 95٪: 25٫86- 15٫18٪) و دختران 23٫08٪ (فاصله اطمینان 95٪: 29٫56- 16٫59٪) به دست آمد. بین تحصیلات پدر، تحصیلات مادر، جنس، ترتیب تولد، محل سکونت با وسواس خواندن و نوشتن رابطه معناداری به دست نیامد؛ اما رابطه بین پایه تحصیلی (0٫024=p) و سن (0٫024=p) با وسواس خواندن و نوشتن دانش آموزان معنادار بود. شیوع علائم وسواس خواندن و نوشتن در بین دانش آموزان بالا بوده (21٫60 ٪) و لزوم توجه مسئولین برای طراحی فعالیت های پیشگیرانه و درمانی در سطح مدارس را آشکار می سازد.