تحلیل وضعیت معماری مراکز آموزشی ناشنوایان و کم شنوایان (مطالعه موردی: سه دبستان ناشنوایان و کم شنوایان در شهر اصفهان)

این مقاله به تحلیل وضعیت معماری سه دبستان کودکان ناشنوا و کم شنوا در شهر اصفهان، پرداخته است. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و با بررسی مطالعات انجام شده پیرامون خصوصیات معمارانه فضاهای آموزشی افراد ناشنوا و کم شنوا در کشورهای مختلف جهان و به کمک چک لیست محقق ساخته و ابزار مشاهده، صورت گرفته است. یافته های پژوهش، حاکی از آن است که معماری دبستان های افراد ناشنوا و کم شنوای موجود در شهر اصفهان، مناسب با نیازهای این افراد، نیست؛ به طوری که هیچ یک از این سه دبستان، برای دسترسی آسان افراد یادشده در موقعیت مکانی مناسبی قرار نگرفته، شرایط اکوستیک مناسبی نداشته و از مواد و مصالح مناسب با توجه به شرایط کودکان ناشنوا و کم شنوا، در معماری آن ها استفاده نشده است. علیرغم اینکه در بسیاری از کشورها کلیساها، مراکز فرهنگی، مدارس، خانه ها، مغازه ها و...، برای ناشنوایان و کم شنوایان، مناسب و طراحی شده هستند؛ لیکن هنوز در ایران، فضاهای مناسب سازی شده برای این دسته افراد وجود ندارد. ارائه سطوح مناسبی از نورپردازی و انتخاب رنگ ها و مواد و مصالح، منجر به بهبود یادگیری افراد ناشنوا و کم شنوا در فضاهای آموزشی، می شود. جنس مصالح می تواند در مدیریت لرزش ها، بهبود جهت یابی و شناسایی مخاطرات تهدیدکننده افراد ناشنوا و کم شنوا، بسیار کمک کننده باشد.​