متیلاسیون DNA در بافت های کبد و تخمدان مولدین ماده و جنین ماهی سفید دریای خزر (Rutilus kutum) در معرض جنیستئین و بتاسیتوسترول

دامنه وسیعی از ترکیبات شیمیایی برهم زننده اندوکراینی می توانند منجر به تغییر متیلاسیون DNA شوند. فیتواستروژن ها به عنوان ترکیبات استروژنی ضعیف می توانند بر عملکرد تولیدمثلی یا ساختار سیستم غدد درون ریز آبزیان تاثیرگذار باشند. به منظور بررسی اثرات اپی ژنتیکی جنیستئین و بتاسیتوسترول بر متیلاسیون DNA، 49 عدد مولد ماده ماهی سفید به مدت 21 روز و همچنین تخم لقاح یافته ماهی سفید تا زمان تفریخ، در معرض سه سطح جنیستئین و سه سطح بتاسیتوسترول با غلظت های 10، 50 و 500نانوگرم بر لیتر قرار گرفتند. از بافت های تخمدان و کبد ماهیان مولد و نیز لاروهای تازه تفریخ شده در پایان آزمایش نمونه برداری و DNA آنها جداسازی شد. در این مطالعه به منظور بررسی متیلاسیون در هر یک از بافت ها از تکنیک MSAP استفاده شد. بالاترین نرخ متیلاسیون DNA در بافت کبد و در ماهیان در معرض بتاسیتوسترول مشاهده شد. در تخمدان و جنین ماهیان نیز حضور هر دو ترکیب در محیط آبی در مقایسه با شاهد توانست بر الگوی متیلاسیون DNA تاثیرگذار باشد. بررسی نتایج نشان می دهد که متیلاسیون کل ژنوم در پاسخ به حضور هر دو ترکیب در محیط آزمایش در بافت های کبد، تخمدان و جنین تغییر می نماید. الگوی تغییر متیلاسیون بسته به نوع بافت و ترکیب فیتواستروژنی متفاوت است. بنابراین جنیستئین و بتاسیتوسترول قادر به تغییر شاخص های مولکولی در مولدین و جنین هستند. بنابراین حضور این ترکیبات با غلظت های ذکرشده در رودخانه های منتهی به دریای خزر می تواند در درازمدت بر عملکرد تولیدمثلی ماهی سفید تاثیر منفی داشته باشد.