تهیه نانوذرات هیالورونیک اسید- آلوئه ورا برای سامانه آهسته رهش داکسی سایکلین

فرضیه: در این پژوهش، نانوذرات هیالورونیک اسید-آلوئه ورا با روش نانورسوب دهی تهیه شدند. هردو ترکیب هیالورونیک اسید و آلوئه ورا زیست سازگاری بسیار خوبی دارند و قابلیت آن ها به عنوان عامل ضدباکتریایی نشان داده شد. همچنین، اتصال عرضی شیمیایی این دو ماده به وسیله واکنش استری شدن می تواند به تغییر پایداری و زیست تخریب پذیری نانوذرات حاصل منجر شود. داکسی سایکلین به عنوان داروی مدل انتخاب و به وسیله نانوذرات هیالورونیک اسید-آلوئه ورا کپسولی شد. پودر آلوئه ورا از برگ گیاه تهیه و با طیف سنجی های زیرقرمز تبدیل فوریه و رزونانس مغناطیسی هسته شناسایی شد. هیالورونیک اسید و آلوئه ورا طی واکنش استری شدن سنتز شدند. اندازه و شکل نانوذرات با دستگاه پراکندگی نور دینامیکی و میکروسکوپ الکترونی پویشی بررسی شد. آزمون ضدباکتریایی سامانه روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیا کلی و نیز محاسبه حداقل غلظت بازدارندگی و حداقل غلظت کشندگی انجام شد. متوسط اندازه هر ذره پیش و پس از بارگذاری دارو به ترتیب برابر 118 و 171nm بود. داکسی سایکلین با غلظت بهینه 200μg/mL، مقدار داروی بارگذاری شده %5.43 و بازده بارگذاری دارو %14.40 برای ادامه مطالعات برون تنی انتخاب شد. مقدار رهایش دارو به مدت 16 روز، %93.4 بود که بیانگر رهایش آهسته است. نتایج حاصل از آزمون ضدباکتریایی نشانگر اثر سامانه بر هر دو باکتری مثبت بود. اما با توجه به نتایج حلقه بازدارندگی رشد اثر آن بر باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشتر بود. زنده مانی سلولی روی رده سلولی NIH3T3 با استفاده از روش MTT انجام شد و نانوذرات دارای دارو با غلظت 10μg/mL به عنوان غلظت مناسب انتخاب شدند. مطالعه حاضر نشان داد، نانوحامل های هیالورونیک اسید-آلوئه ورا برای رهایش کنترل شده داروی داکسی سایکلین و نیز به عنوان عامل درمانی برای درمان بیماری های عفونی مناسب هستند.