بررسی وضعیت خود درمانی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان ساکن شهر سنندج

خود درمانی معمولی ترین شکل خودمراقبتی است که تحت تاثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی قرار می گیرد. سالمندان به دلیل وجود بیماری های زمینه ای جسمی و روانی ممکن است بیشتر از سایر گروه های سنی اقدام به خوددرمانی کنند. این مطالعه با هدف بررسی خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر سنندج انجام شد. این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی - تحلیلی بود که در بهار 1397 روی 275 نفر از سالمندان ساکن شهر سنندج انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته خوددرمانی استفاده شد. داده ها با آمار توصیفی، تی مستقل، کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تحلیل شد. سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج مطالعه 5/28 درصد از سالمندان کرد طی سه ماه گذشته خوددرمانی داشته اند. کارمند بودن (در گذشته) (0/004p =) و زندگی با همسر و فرزندان (0/047 p =) با خود درمانی ارتباط داشت. مشکلات مالی و مشکل در گرفتن نوبت بیشترین دلایل خوددرمانی سالمندان مورد مطالعه بود. بیشترین میزان داروهایی که به طور خودسرانه مصرف شده بود مربوط به مسکن ها (43/1%)، قرص های سرماخوردگی (26/4%) و داروهای قلبی (20/8%) بود. با توجه به نتایج این مطالعه، خودردمانی در سالمندان شیوع بالایی داشت. با توجه به مضرات خوددرمانی، ارائه برنامه های آموزشی اختصاصی ویژه سالمندان ضروری به نظر می رسد.