بررسی اثر اطمینان بیش از حد مدیریت با رویکرد جدید سنجش آن، بر محافظه کاری شرطی و غیر شرطی حسابداری و تاثیر نظارت خارجی بر رابطه بین آنها

اطمینان بیش از حد یا فرا اطمینانی، از مهمترین مفاهیم مالی رفتاری جدید است که سبب می شود انسان دانش و مهارت خود را بیش از حد و ریسک ها را کمتر از حد تخمین بزند و پیش بینی وی از احتمال وقوع پدیده ها خیلی افراطی یا خیلی تفریطی باشد. اطمینان بیش از حد مدیر می تواند بر سرمایه گذاری، تامین مالی و سیاست های تقسیم سود شرکت اثر بگذارد. هدف پژوهش حاضر
بررسی اثر اطمینان بیش از حد مدیر بر محافظه کاری شرطی و غیر شرطی حسابداری و همچنین اثر نظارت خارجی قوی بر رابطه بین آنهاست. بدین منظور 121 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1389 تا 1393 مورد بررسی قرار گرفته اند. اطمینان بیش از حد برای اولین بار توسط مدل بیدل، هیلاری و وردی (2008)  مبتنی بر بیش سرمایه گذاری اندازه گیری می شود. برای سنجش محافظه کاری شرطی از مدل تعدیل یافته باسو (1997) توسط لافوند و رویچادهری (2008) و برای سنجش محافظه کاری غیر شرطی از مدل گیولی و هاین (2000) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین اطمینان بیش از حد و محافظه کاری شرطی و غیرشرطی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نظارت خارجی کاهنده اثر اطمینان بیش از حد بر محافظه کاری غیر شرطی است. اما اثری بر رابطه بین اطمینان بیش از حد و محافظه کاری شرطی ندارد.