ششه دالو نمادی از الهه آب و ایزد باران

ایرانیان باستان، عناصر مفید و سودمند را که به نحوی در زندگی موثر بوده است مقدس داشته و ایزدی را نگهبان آن می دانستند. پس از آتش، آب برای ایرانیان مقدس ترین عنصر بوده است. «آناهیتا» ایزد و فرشته موکل آن و «تیشتر» ایزد نگهبان باران و فرشته روزی و رزق است. با وجود تمام تغییر و تحولات در این گذار، آنچه همواره پایدار مانده است، روح معنایی آن هاست؛ تقابل «نیکی و بدی» یا «خیر و شر» به عنوان یک بن مایه کهن و اصیل اسطوره ای در قالب نبرد تیشتر در برابر دیو «اپوش» حضور پررنگی دارد. بررسی های میدانی در مناطقی که هنوز بکر و دست نخورده باقی مانده اند، نشان می دهد که باورهای اساطیری پس از قرن ها همچنان زنده اند و با اندکی تغییر و تحول به حیات خود ادامه می دهند. این باورها گاه چنان با زندگی مردم آمیخته اند که بر همه ارکان آن تاثیر می گذارند؛ به گونه ای که جداکردن و گاه  تشخیص آن ها بسیار دشوار است. قوم بختیاری یکی از منابع غنی اسطوره ها و باورهای کهن ایرانی است که پیوندی عمیق و مانا با اسطوره ها و باورهای ساکنان سرزمین ایران و حتی بین النهرین دارد. «ششه دالو» آیینی است که طی قرن های متمادی، سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شده است و یکی از اسطوره های این قوم، مرتبط با آب و بارندگی است. رمزهایی از ایزدان آناهیتا و تیشتر را به وضوح می توان در آیین «ششه دالو» در قوم بختیاری مشاهده کرد.