شرایط تبلور و شیمی کانیایی آتشفشانهای کواترنری محور قروه-بیجار

منطقه قروه- بیجار در شرق استان کردستان و در قسمت شمالی زون سنندج- سیرجان در شمال غرب ایران واقع شده است. سنگ های آتشفشانی کواترنری در منطقه دارای ترکیب بازانیت- تفریت تا الیوین بازالت، بازالت و تراکیت می باشد. فنوکریست های تشکیل دهنده عمدتا کلینوپیروکسن، الیوین و پلاژیوکلاز هستند. پلاژیوکلاز به عنوان فاز اصلی زمینه، بهمراه بیوتیت، هورنبلند و آپاتیت کانی های فرعی این سنگ ها می باشند. نتایج حاصل از آنالیز نقطه ای کانی ها نشان می دهد که ترکیب پلاژیوکلازها از نوع اولیگوکلاز تا لابرادوریت در تغییر بوده و منطقه بندی ظریف در آن ها دیده می شود. آمفیبول از نوع مگنزین هاستنگزیت و کلینوپیروکسن منیزیم- کلسیم دار بوده و از نوع دیوپسید می باشند. الیوین متمایل به قطب منیزیم دار و از نوع کریزولیت، میکا از نوع فلوگوپیت و کانی های اپک در گروه تیتانومگنتیت قرار گرفته اند. بر اساس شیمی آمفیبول و بیوتیت فوگاسیته اکسیژن ماگما در زمان این دو کانی بالا بوده است. بررسی شیمیایی ترکیب کلینوپیروکسن نشان می دهد که سرشت ماگمای سنگ های بازالتی آلکالن بوده و در داخل صفحه قاره در محیط کششی ایجاد شده است. دمای ماگما در زمان تبلور کلینوپیروکسن ها بین 1150 تا 1200 درجه سانتی گراد در فشارهای 5 تا 8 کیلوبار و دمای تبلور پلاژیوکلازها بین 650 تا 900 درجه سانتی گراد برآورد شده اند.