بررسی اثر التهابی ذرات معلق هوای شهر تهران با قطر 2.5 و 10 میکرومتر برحیات سلول های ماکروفاژی صفاق موش نژاد C57BL/6

آلودگی هوای شهر تهران یک معضل ملی محسوب می شود و با توجه به آثار سوء بر سلامتی انسان، مورد توجه پزشکان و افراد فعال در حوزه سلامت قرار گرفته است. با افزایش روزافزون ذرات معلق جامد ) PM (، در شهرهای بزرگ و آلوده صنعتی بسیاری از مطالعه ها به بررسی اثر این ذرات بر سلامتی انسان متمرکز شده است. مطالعه های اپیدمیولوژیک ارتباط افزایش غلظت ذرات معلق و افزایش بیماری های تنفسی و قلبی- عروقی و مرگ و میر ناشی از آن را نشان می دهد. در مقایسه با آثار مخرب این ذرات بر دستگاه تنفسی، کمتر به بررسی آثار آن در سیستم گوارش پرداخته شده است. در حالی که گزارش های مبنی بر افزایش مراجعه به اورژانس به دلیل دردهای شکمی و تهوع در روزهایی که آلودگی هوا بیشتر است، وجود دارد. علاوه بر این بروز بیماری های گوارشی از قبیل التهاب آپاندیس، سرطا نهای کولورکتال و سندرم روده تحریک پذیر در نواحی آلوده صنعتی بیشتر است. مواد و رو شها: ما در این مطالعه تجربی به اثر ذرات با قطر ایرودینامیک کمتر از 2.5 میکرون و ذرات با قطر کمتر از 10 میکرون بر سلو لهای سیستم ایمنی محوطه صفاقی- شکمی در مدل موشی تجربی پرداختیم. به این منظور از فیلترهای جم عآوری PM 2.5 و PM 10 مربوط به ایستگاه های مختلف از شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران استفاده شد تا ذرات معلق از آن ها استحصال شود. ذرات معلق بر ماکروفاژهای پریتونئال موش نژاد C57BL/6 اثر داده شد. توسط آزمون بررسی حیات سلولی) MTT ( میزان فعالیت حیاتی سلو لها اندازه گیری شد. ذرات معلق با قطر 10 میکرون، پس از 24 ساعت تیمار، در غلظت 10 میکروگرم در میلی لیتر در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی فعالیت حیاتی ماکروفاژهای پریتونئال را افزایش داده است( P =0.00 ). بیشترین میزان افزایش فعالیت حیاتی ماکروفاژهای پریتونئال مربوط به PM 2.5 با غلظت 10 میکروگرم در میلی لیتر بود( P =0.00 ). میزان فعالیت حیاتی ماکروفاژهای پریتونئال تیمار شده با غلظ تهای 5 میکروگرم در میلی لیتر در دو سایز ذرات با قطر 2.5 میکرون و 10 میکرون نیز نسبت به گروه کنترل افزایش یافت اما فقط در مورد ذرات PM10 از نظر آماری معنادار بود( (P <0.05 نتیج هگیری: ذرات معلق هوای شهر تهران در مقایسه با گزار شهایی که از سایر پژوه شهای مشابه در دست است سبب تحریک فعالیت حیاتی ماکروفاژها شدکه می تواند ناشی از افزایش تولید سایتوکاین های التهابی و القای فنوتیپ التهابی در این سلول ها باشد. از این رو می توان دلیل بسیاری از عوارض بالینی ناشی از تماس با ذرات معلق در انسان را با این پدیده مرتبط دانست. بررسی چگونگی وقوع این فعالیت در زمینه تولید سیتوکای نهای التهابی، مکانیس مهای تاثیر آن ها را برسلول های دفاعی مشخص می کند.