بررسی آثار تیمروزال بر ساختار بافتی مخچه و رفتارهای مرتبط با ختلال های تکامل عصبی در مو شهای صحرایی

تیمروزال یکی از مواد نگه دارنده مهم و ارزان قیمت در بسیاری از فرآورده های دارویی و بهداشتی است. در مورد تاثیر این ماده در رشد و تکامل جنین اطلاعات بسیار متناقض و کمی وجود دارد. این مطالعه برای تعیین اثر تیمروزال در بدو تولد بر رفتارها و بافت هایی مانند مخچه که نقش مهمی در حرکت و تعادل و یکپارچه سازی حسی دارند و در طیف اوتیستیک دچار آسیب م یشوند، طراحی شد. در این مطالعه تجربی از 40 سر نوزاد موش صحرایی با نژاد ویستار که به طور تصادفی و به چهار گروه 10 سری شامل 1-کنترل نر 2-گروه کنترل ماده 3- گروه تجربی نر 1و 4- گروه تجربی ماده تقسیم شدند، استفاده شد. گرو ه های تجربی یک و دو، تیمروزال را با دوز 300μg/kg در روزهای 7،9،11،15 پس از تولد به صورت تزریق عضلانی دریافت کردهاند. مطالعه های رفتاری شامل آزمو نهای Open Filed در هفته چهارم و Social Interaction Test درهفته هشتم پس از تولد انجام شد. پس از اتمام مطالع ه های رفتاری، بررس ی های بافتی انجام شد. یافت ه ها: موش های نر و ماده دریافت کننده تیمورسال علایمی از اختلال در فعالیت های حرکتی نشان دادند و میزان اجتماعی شدن، حافظه و ترجیح اجتماعی کاهش یافته بود ) p<0.001 . در حالی که طول مدت رفتارهای کلیشه ای و تکرار شونده به شکل چشمگیری افزایش یافته بود. ( p<0.05 ) نتایج حاصل از مطالع ه های بافتی نیز نشان داد که تعداد سلول های پورکنژ به میزان قابل توجهی در گروه تیمار شده با تیمروزال نسبت به کنترل در هر دو جنس کاهش م ییابد ( .(p<0.001 نتیج هگیری: این مطالعه نشان داد که شاید قرارگیری در معرض تیمروزال موجود در واکس نها، طی دوره تکوینی می تواند باعث آثار سوءرفتاری و بافتی شده و منجر به اختلال های تکامل عصبی در آینده شود.