مقایسه اثربخشی فیلیال تراپی و روش والدگری بارکلی بر کاهش اضطراب و علائم نقص توجه/بیش فعالی کودکان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فیلیال تراپی با شیوه والدگری بارکلی بر کاهش اضطراب و علائم نقص توجه/بیش فعالی کودکان 7 تا 12 سال صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از گروه آزمایش و گواه است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان 7 تا 12 سال دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی ساکن در منطقه 4 اصفهان تشکیل دادند که از بین آنها پس از مصاحبه تشخیصی تعداد 45 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 3 گروه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه علائم نقص توجه/ بیش فعالی سواری (1391) و مقیاس تجدید نظر شده اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند (1987) بود. نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های به دست آمده نشان داد دو روش درمانی فیلیال تراپی و شیوه والدگری بارکلی بر علائم نقص توجه/بیش فعالی و نیز اضطراب کودکان موثر است، ولی بین اثربخشی دو روش درمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج مقایسه زوجی نیز نشان داد که فیلیال تراپی و روش والدگری بارکلی بر علائم نقص توجه/بیش فعالی و اضطراب موثر بوده اند؛ ولی بین دو روش تفاوت معنی داری وجود نداشت. می توان از فیلیال تراپی و روش والدگری بارکلی به عنوان درمان مکمل برای رفع اضطراب و علائم نقص توجه/ بیش فعالی استفاده کرد.