بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز 1B در بافت عضله رت های دیابتی نوع 2

مقاومت به انسولین نقش مهمی در ایجاد ناهنجاری هایی همچون نقص در تحمل گلوکز، دیابت نوع 2، چاقی و هیپرلیپیدمی دارد. کشف پروتئین تیروزین فسفاتاز (1B (PTP-1B به نظر می رسد نقطه عطفی در بررسی انتقال سیگنال دهی انسولین است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز1B در بافت عضله رت های دیابتی نوع 2 می باشد. روش شناسی:  در این تحقیق، 20 سر رت نر10 هفته ای دیابتی شده  به طور تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، برنامه HIIT را هر هفته 5 جلسه 30 دقیقه ای به مدت 6 هفته در قالب دویدن روی تردمیل انجام دادند، به طوری که سرعت دویدن به تدریج از 25 متر در دقیقه در هفته اول به 35 متر در دقیقه در هفته ششم افزایش یافت، چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه گیری خونی و بافت برداری از عضله دوقلوی رت ها انجام شد و بیان ژن از طریق روش Real-Time PCR انجام شد. از آزمون شپیروویلک و tمستقل در سطح معناداری 0/05>p برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که PTP-1B در رت های گروه تمرین HIIT کاهش یافت اما از لحاظ آماری معنی دار نبود (0/432=P)، درحالی که شاخص مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا کاهش معنی داری را نشان دادند (0/001=P) اما انسولین سرم به طور معنی داری افزایش یافت (0/003=P). با توجه به نتایج حاصل، به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید با وجود بهبود در دیابت نوع 2 و مقاومت به انسولین تاثیری بر بیان ژن PTP-1B نداشته باشد.