بررسی رضایتمندی زنان از عملکرد وزارت بهداشت در زمینه مدیریت باروری و ارتباط با عوامل فردی

تبعات احتمالی کاهش شدید میزان باروری، دولتمردان و سیاست گذاران جامعه را وادار به تجدیدنظر در سیاست های جمعیتی و تشویق خانواده ها به زاد و ولد نموده است. هدف از این پژوهش تعیین میزان رضایت مردم از سیاست های فرزند آوری دولت در سال های اخیر است. این مطالعه توصیفی- مقطعی و در سال 1396 بر روی 300 زن سن باروری (18-45 سال) مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی کرج با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانجام شده است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کای اسکوئر (05/0= P) و نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) انجام شد.
یافته‏ ها: از 300 زن با میانگین سنی 35 سال، 62% زنان (186 نفر) از محدودیت دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری رضایت نداشتند. 48% (144 نفر) اطلاعات خود را در زمینه پیشگیری از بارداری ناکافی دانسته اند. منابع اطلاعاتی مراجعین در 37% (111 نفر) خانواده و تنها در 9% (27 نفر) کادر درمان بوده است. مشکلات اقتصادی در 83% مراجعین به عنوان بیشترین عامل عدم تمایل به باروری برشمرده شده است. میزان رضایتمندی با تحصیلات، سن، سن ازدواج، سطح درآمد خانواده و بارداری ناخواسته رابطه معنی دار (05/0>p) و با روش کنتراسپشن رابطه معنی دار نداشته است (05/0<p).
نتیجه‏ گیری: عدم رضایتمندی از سیاست های تنظیم خانواده در تقریبا نیمی از زنان مورد مطالعه دیده شد و کمبود آگاهی و کسب اطلاعات از منابع نامعتبر هنوز در زنان ایرانی وجود دارد. برای تشویق به افزایش موالید لازم است ابتدا زیرساخت های رفاهی لازم ایجاد و سپس با آموزش مناسب به خانواده ها اجازه داد تا خود به افزایش آگاهانه فرزندان تمایل نشان دهند.