روش شناسی «شرح نهج البلاغه لشارح محقق من اعلام القرن الثامن» با تاکید بر خطبه سوم

کتاب شریف نهج البلاغه با زیبایی واژگان و معانی بلند، همواره مورد توجه اندیشمندان بوده و شرح های متعددی بر آن نگاشته شده است. با گسترش دامنه اطلاعات پژوهشگران نسبت به منابع پیشین، برخی از شرح های نهج البلاغه که پیشتر شناخته شده نبودند، یافت شد. معرفی و روش شناسی این شروح، از آن رو اهمیت دارد که برخی از اینها، با پردازشی دیگر و از چشم اندازی نو به سخنان امام علی علیه السلام نگریسته و می توانند زیبایی های لفظی و معنایی این گوهرها را بیشتر نمایش دهند. در شرح نهج البلاغه ای که با عنوان «شرح نهج البلاغه لشارح محقق من اعلام القرن الثامن» منتشر شده، شارح کوشیده تا در هفت بخش، شرحی ادبی و بلاغی ارائه کند. این مقاله برای نخستین بار در پی معرفی تفصیلی این کتاب و تحلیل روش شارح و ویژگی های اوست. از خصوصیات بارز این شرح می توان به استفاده از آیات قرآن، عدم تطویل، چینش مناسب و تلاش ادبی چشم گیر اشاره کرد.