تاثیر گرلین بر روی بقای رشد و آپوپتوز سلول های گرانولوزای انسانی در محیط کشت

گرلین یک هورمون پپتیدی است که اولین بار از معده استخراج شد و به عنوان لیگاند درون زاد گیرنده محرک هورمون رشد شناسایی گردید. گرلین اساسا در تنظیم تغذیه و هومئوستازی در بدن نقش دارد. مشخص شده است گرلین در زنان نیز نقش مهمی در باروری ایفا می کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر گرلین بر روی بقا، رشد و آپوپتوز سلول های گرانولوزای انسانی در محیط کشت انجام شد. در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، نمونه سلول های گرانولوزای انسانی از بیماران دارای فاکتورهای ناباروری مردانه یا لوله ای که برای اولین بار تحت درمان IVF یا ICSI قرار می گرفتند، جمع آوری شد. سلول ها در محیط کشت حاوی DMEM-F12 به اضافه %FBS10، پنی سیلین 1% و استرپتومایسین کشت داده شدند، سپس گرلین در غلظت های 10000، 1000، 500، 250 و 100 پیکومولار به مدت 24 ساعت بر روی سلول ها آزمایش شد. از روش MTT برای تشخیص بقای رشد سلول ها و از رنگ آمیزی Hoechst برای تشخیص آپوپتوز استفاده گردید. تیمار سلول های گرانولوزا با گرلین به صورت وابسته به دوز سبب افزایش رشد و بقای سلول ها گردید. رشد معنی دار در غلظت های 500 و 1000 پیکومولار با سطح معنی داری 05/0p< و 10000 پیکومولار با سطح معنی داری 001/0p< مشاهده گردید. در غلظت های 100و 250 پیکومولار، اثر معنی داری مشاهده نشد. همچنین گرلین در غلظت های 100، 500، 1000 پیکومولار، آپوپتوز را در این سلول ها کاهش داد. نتایج این مطالعه نشان داد گرلین می تواند رشد و بقا را در سلول های گرانولوزا افزایش و در مقابل آپوپتوز را در این سلول ها کاهش دهد.