تاثیر تشنج در دوران بارداری بر پتانسیل تشنج پذیری موالید در موش سوری

صرع یک اختلال عصبی - رشدی است که براساس شواهد فاکتورهای قبل از تولد، تاثیر قابل توجهی بر رشد سیستم عصبی در موالید دارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر تشنج در دوران بارداری بر رفتار تشنجی القاشده با پنتیلن تترازول در موالید انجام شد.
در این مطالعه تجربی، پس از تثبیت بارداری در موش ها، یک گروه به عنوان گروه کنترل منفی و مابقی موش های باردار کیندل شده در سه گروه شامل: 1- گروه القای تشنج در فاصله روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری (هر 48 ساعت یک بار)؛ 2- گروه شم که نرمال سالین را به صورت درون صفاقی در روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری (هر 48 ساعت یک بار) دریافت کردند و 3- گروه کنترل (شامل: موش های باردار کیندل شده بدون تزریق در طی بارداری) قرار گرفتند. در روز پانز دهم (دوره شیرخوارگی) و بیست وچهارم (دوره بعد از شیرخوارگی) پس از تولد، پتانسیل تشنج پذیری در موالید متولدشده از گروه های موردمطالعه بررسی شد. داده ها به کمک روش آماری کروسکال والیس تجزیه وتحلیل شدند.
در این مطالعه، پتانسیل تشنج در موالید دوره بعد از شیرخوارگی در گروه تحت درمان با پنتیلن تترازول به طور معنی داری بیشتر از موالید سایر گروه ها بود (05/0>p). بااین وجود، تفاوتی در پتانسیل تشنج پذیری میان موالید در دوره شیرخوارگی وجود نداشت (05/0<p).
نتایج پژوهش حاضر نشان داد با افزایش سن، پتانسیل تشنج پذیری در موالید متولدشده از موش های تحت درمان با PTZ در مقایسه با موالید گروه کنترل، افزایش می یابد.