ارزیابی درونی گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی قم، سال تحصیلی 97-1396

باوجود رشد کمی آموزش عالی، اثربخشی، کارآیی و کیفیت نظام آموزش عالی، رشد متناسبی را تجربه نکرده است؛ ازاین رو مراکز علمی با ارزشیابی های درونی باید کیفیت عملکرد خود را رصد کرده و براساس آن نسبت به بهبود وضعیت و استانداردسازی اقدام کنند. در این مطالعه با هدف شناسایی نقاط قوت و ضعف، به ارزیابی درونی گروه آموزشی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار مبتنی بر اطلاعات سال تحصیلی 1397-1396 پرداخته شد.
این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی (از نوع مقطعی) انجام شد. اطلاعات لازم از مدیر گروه، اعضای هیئت علمی، کل دانشجویان، دانش آموختگان، کارشناسان گروه و مسئولین دانشکده با استفاده از مشاهده، مصاحبه، پرسشنامه و چک لیست معتبر جمع آوری شد. این مطالعه در 14 عامل، 96 ملاک و 266 نشانگر صورت گرفت. امتیاز 66/1-1 (نامطلوب)، 32/2-67/1 (نسبتا مطلوب) و 3-33/2 (مطلوب) ارزیابی گردید. داده ها به کمک آزمون های توصیفی و یک طرفه آنالیز شدند.
در این مطالعه، شرایط کلی گروه با امتیاز 39/2، مطلوب بود. هشت عامل در وضعیت مطلوب و مابقی نسبتا مطلوب بودند. در این میان، عامل رسالت و اهداف آموزشی، بالاترین (85/2) و کتابخانه (95/1) پایین ترین امتیاز را داشت.
براساس نتایج این مطالعه، وضعیت گروه در سطح مطلوب ارزیابی شد. بنابراین، رتبه کلی مطلوب به مفهوم عدم نیاز به توسعه پایدار و بهبود شرایط موجود نبوده و در فاکتور هایی همانند تلاش برای به روز کردن ارائه دروس و منطبق بر نیاز بازار کار، همچنین استانداردسازی فضاهای آموزشی، نیاز به بهبود احساس می شود.