دیدگاه دانشجویان پرستاری سال آخر دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم در مورد مشکلات آموزش بالینی

آموزش، فرآیند پیچیده ای است که هرگونه ساده نگری در مورد آن می تواند منجر به هدر رفتن نیروها، امکانات و عدم دستیابی به اهداف گردد. این مسئله در آموزش پرستاری از اهمیت بالایی برخوردار است. مطالعه حاضر باهدف بررسی مشکلات آموزش بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد قم صورت گرفت.
این مطالعه به روش مقطعی بر روی 75 دانشجوی سال آخر پرستاری انجام شد. نمونه گیری به صورت سرشماری بود. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود، استفاده گردید. دانشجویان پاسخ های خود را در مورد چالش های گوناگون در شش حیطه شامل: اهداف و برنامه آموزشی، ارزشیابی بالینی، محیط آموزشی، مربی و ارتباط با دانشجو ارائه دادند.
در این مطالعه، بیشترین مشکلات مربوط به اهمیت ندادن به نظر دانشجو در برنامه ریزی کارآموزی، مطلع نبودن دانشجو از نحوه ارزشیابی بالینی در شروع دوره، مناسب نبودن تعداد دانشجو در بخش، ایجاد استرس در دانشجو توسط مربی، کم بودن تعداد موارد بیمار و عدم قدرت تصمیم گیری دانشجو در برنامه ریزی مراقبت از بیمار عنوان شد. همچنین مهم ترین مشکل در تمام حیطه ها، بالا بودن تعداد دانشجو در بخش بود.
تحقق اهداف تربیت پرستاری، مستلزم برنامه ریزی مطلوب در هریک از عناصر و عوامل موثر (اهداف، محتوی، مربیان و ارزشیابی) در آموزش بالینی است؛ بنابراین بهبود مشکلات و موانع موجود با همکاری بین مربیان، کارکنان و مسئولین مربوطه امکان پذیر است.