ارزیابی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم و تعیین حضور ژن های icaA و icaD در جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس

مهم ترین فاکتور در بیماری زایی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس توانایی تشکیل بیوفیلم است. شناسایی سویه های ایجادکننده بیوفیلم با استفاده از یک روش مناسب و شناخت مکانیسم های اتصالی آنها در تولید بیوفیلم می تواند به فهم درست استفاده از تجهیزات پزشکی مصنوعی و جلوگیری از افزایش مقاومت به داروها کمک کند. هدف از این مطالعه، ارزیابی روش های فنوتیپی (لوله ای، کنگورد آگار و میکروتیتر پلیت) و روش مولکولی PCR با ژن های icaA و icaD برای شناسایی بیوفیلم استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و تعیین الگوی مقاومت دارویی و رابطه آن با تشکیل بیوفیلم در نمونه های بالینی و ناقلین سالم بود. عداد 50 جدایه بالینی و 40 جدایه از ناقلین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس با استفاده از روش های فنوتیپی لوله ای، کنگورد آگار و میکروتیتر پلیت و روش مولکولی PCR با ژن های icaA و icaD بررسی شدند. مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن براساس استانداردهای CLSI انجام شد. با استفاده از روش لوله ای 63/34درصد از جدایه ها و با استفاده از روش کنگورد آگار 37/78درصد و با روش میکروتیتر پلیت 67/79درصد جدایه ها، توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند. تفاوت معنی داری بین دو گروه بیمار و ناقل مشاهده نشد. icaA در 100درصد و icaD در 85/24درصد سویه های تشکیل دهنده بیوفیلم شناسایی شد. مقایسه بین روش های فنوتیپی و روش های مولکولی با استفاده از ژن های icaA و icaD برای تشخیص بیوفیلم نشان داد که MTP بهترین روش برای تشخیص بیوفیلم با بیشترین حساسیت و اختصاصیت است و استفاده هم زمان آن با روش های مولکولی توصیه می شود.