بررسی تاثیر نسبت NCO/OH، غلظت و نوع کاتالیست بر عمر کاربری سیستم بایندر بر پایه پلی بوتادین خاتمه یافته با هیدروکسیل

در این پژوهش اثر مقادیر مختلف دو نوع کاتالیست پخت رایج دی بوتیل تین دی لورات (DBTDL) و تری فنیل بیسموت (TPB) و نسبت های مختلف NCO/OH (R) بر عمر کاربری و خواص  فیزیکی سیستم بایندر پلی یورتانی بر پایه پلی بوتادین خاتمه یافته با هیدروکسیل (HTPB) مورد بررسی قرار گرفته است. با افزایش مقدار کاتالیست پخت برای هر دو نوع کاتالیست، سرعت افزایش ویسکوزیته سیستم بایندر بیش تر می گردد. همچنین با افزایش مقدار R  از 8/0 تا 1 سرعت افزایش ویسکوزیته و دانسیته اتصالات عرضی زیاد می شود. سیستم بایندر برپایه ایزوفرون دی ایزوسیانات (IPDI) دو مرحله مجزا افزایش ویسکوزیته با دو ثابت سرعت متفاوت را نشان می دهد که این امر به حضور دو نوع گروه ایزوسیانات با واکنش پذیری های متفاوت در ساختار مولکولی این عامل پخت نسبت داده می شود. در ادامه خواص فیزیکی و تورم نمونه های بایندر مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس این نتایج، بایندری که دارای بیش ترین دانسیته اتصالات عرضی است، دارای کم ترین میزان تورم هم می باشد. مقدار عمر کاربری از R 1 به 1/1، بر خلاف انتظار افزایش می یابد. در هنگام استفاده از کاتالیست DBTDL، اثر تفاوت واکنش پذیری بین دو گروه ایزوسیانات IPDI به وضوح قابل تشخیص است ولی زمانی که از کاتالیست پخت TPB استفاده می شود این تفاوت مشاهده نمی شود.