بررسی تاثیر به کارگیری سامانه های سطوح آبگیر مدیریت شده در افزایش تولیدات گیاهی (در منطقه تنگ چنار-یزد)

بخش قابل توجهی از اراضی حاشیه شیر کوه در شهرستان مهریز استان یزد به صورت باغات دیم و آبی و زراعت زیر کشت انواع محصولات قرار دارد. ساکنین بومی این منطقه عمدتا از طریق دامداری و کشاورزی دیم امرار معاش می کنند. بسیاری از درختان مثمر و بومی منطقه به ویژه بادام به صورت دیم بوده و سال های پر باران محصول خوبی تولید می کنند. ولی در سال های کم باران و خشکسالی با مشکل رو به رو هستند. این تحقیق که در منطقه تنگ چنار واقع در 35 کیلومتری جنوب غرب، شهرستان یزد انجام شده است. با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر و استفاده از تیمارهای عایق و فیلتر سنگریزه ای، سه گونه بومی منطقه شامل بادام، سنجد و توت در قالب 72 سامانه مورد ارزیابی قرار گرفت. فاکتورهای اندازه گیری شده شامل رطوبت اعماق 20 و 50 سانتی متری چاله های غرس نهال و پارامترهای ارتفاع، قطر یقه و قطر تاج پوشش نهال ها بوده است. نتایج آنالیز آماری داده ها نشان داد بین تیمارهای به کارگرفته شده از نظر محتوای رطوبت حجمی پروفیل خاک از نظر آماری اختلاف معنادار وجود دارد و همه تیمارها از این نظر در یک سطح قرار ندارند. لذا تاثیر عایق در سطح 1% و فیلتر 5% معنی دار بوده است و میزان اختلاف درصد رطوبت حجمی خاک در اعماق 20 و 50 سانتی متری خاک نیز معنی دار بوده است. مقایسه انجام شده شاخص های گیاهی در بین تیمارهای موجود نشان می دهد نهال سنجد بهترین عملکرد را داشته است. در این ارتباط استفاده توام از فیلتر سنگریزه ای و عایق نایلون، افزایش رطوبت خاک و بهبود پارامترهای رویشی نهال های کشت شده را به همراه داشته است.