طراحی مدل مکان یابی شمارنده های ترافیکی با هدف استخراج حجم ترافیک -در شبکه راه ها

آمار تردد وسایل نقلیه از اساسی ترین و مهم ترین آمارهای موردنیاز در مدیریت حمل ونقل است. امروزه تردد شمارها به عنوان یکی از روش های نوین اخذ اطلاعات برخط لحظه ای در مدیریت ترافیک مطرح است. باوجود اهمیت نصب و استقرار چنین تجهیزاتی، مهم ترین مسئله و دغدغه، تعیین مکان بهینه نصب آنها است تا بتوان به آمار قابلاستنادی به منظور مدیریت راه ها دست یافت؛ بنابراین هدف اصلی این پژوهش، ارائه مدلی برای مکان یابی ترددشمار درراه های برون‏شهری به منظور استخراج مقدار بهینه AADT خواهد بود. پس از جمع آوری میدانی (محور بندرعباس - میناب) داده های ترافیکی نمونه موردی و تجزیه وتحلیل آماری آن ها، مسئله به کمک توابع جبری ریاضی مدل‏سازی شده است. در مدل ارائه شده در این پژوهش، محدودیت هایی از قبیل محدودیت های هندسی، فیزیکی و بودجه بر تابع هدف مسئله اعمال شده است که در سه حالت مجزا دستیابی به مناسب ترین پوشش مسیر در کنار کمترین خطای AADT مدنظر قرار گرفته است. با استخراج آمار ترددشمار مستقر در محور و مشاهده روند تغییرات ترافیک در سال 1395 مشخص شد که ترافیک در ماه های اردیبهشت به میانگین تردد سالیانه محور نزدیک تر است. همچنین روزهای یکشنبه، دوشنبه و سه شنبه و ساعات 09:00 تا 11:00 و 14:00 تا 19:00، مناسب ترین گزینه ها برای برداشت و ثبت ترافیک هستند. با استفاده از داده های ترافیکی حاصل از یک محل شمارش دائمی، ضرایب تغییرات ساعتی، روزانه و ماهانه ترافیک برای هرکدام از نقاط کنترل تعیین شد؛ سپس مقدار متناظر ترافیک ساعتی، روزانه و ماهانه محاسبه شد. با اطلاعات به دست آمده، AADT تخمین زده شد و بعد از تخمین AADT برای هرکدام از نقاط کنترل ترافیک، AADT محور مشخص شد. درنهایت مناسب ترین تابع برای مکان یابی ترددشمارها با توجه به سه محدودیت، هندسی، فیزیکی و بودجه در دسترس تعیین شد. با توجه به مدل ریاضی میتوان نتیجه گرفت که افزایش تعداد شمارنده های ترافیکی لزوما افزایش دقت تخمین AADT را بههمراه نخواهد داشت. تحلیل حساسیت نشان داد که با تخصیص 2 هزار میلیون ریال هزینه برای یک بازه زمانی 5 ساله، مناسب ترین پوشش مسیر در کنار کمترین خطای AADT حاصل خواهد شد.