مدل سازی تاثیر شرایط محدوده کارگاهی تعمیر روسازی معابر شهری بر رفتار پرخطر موتورسیکلت سواران به کمک تحلیل تشخیصی داده ها

موتورسیکلت سواران از گروه های آسیب پذیر حوادث رانندگی محسوب می شوند. مطالعات فراوانی در زمینه حوادث رانندگی این گروه انجام شده که در اکثر آن ها، تحلیل آماری توصیفی از شدت حوادث و تکرار حوادث ارائه شده است. از طرفی، محدوده های کارگاهی تعمیر و نگهداری روسازی معمولا در هنگام بهره برداری از مسیرها برنامه ریزی می شود. کمک به نحوه مدیریت و صدور مجوزهای تعمیر روسازی در معابر شهری و شناسایی نقاط پرخطر و حساس برای مدیریت بهتر این گونه مناطق از اهداف این پژوهش است. روش پژوهش به کاررفته در این مقاله، پیمایشی به همراه مدل سازی آماری است. جامعه آماری آن نیز موتورسیکلت سوارانی است که در معابر شهری یزد در محدوده کارگاهی حرکت می کنند؛ در این معابر، تعمیر و لکه گیری یا روکش روسازی در حال انجام است که مجموعا 70 موتورسیکلت به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از روش بازدید میدانی و تهیه فیلم استفاده شده که به کمک نرم افزارهای آماری داده های تکمیل شده موردتحلیل آماری قرار گرفتند؛ آزمون طبیعی بودن داده ها، توزیع داده ها را طبیعی تشخیص داد. یافته های پژوهش نشان می دهد که متغیرهای طول و مساحت محدوده کارگاهی بر نوع تصمیم موتورسیکلت سواران نسبت به ورود به آن ها تاثیرگذار است. گروه بندی داده ها در این پژوهش نشان داد تقسیم بندی تصمیم موتورسیکلت سواران در ورود یا عدم ورد به محوطه تعمیر و نگهداری روسازی از دیدگاه آماری به طور معنی داری امکان پذیر است و به مساحت محدوده کارگاهی و طول آن بستگی دارد. نتایج و پیشنهاد ها: بنا به یافته های این پژوهش، رفتار خطرناک راکبین موتورسیکلت در ورود به محدوده کارگاهی یا تغییر مسیر آن ها به ابعاد هندسی کارگاه مرمت روسازی بستگی دارد. مساحت کارگاه تعمیر روسازی 65 درصد در امکان جابه جایی عرضی موتورسیکلت سواران تاثیر دارد و طول محدوده کارگاهی ورود به محدوده کارگاهی 60 درصد تاثیرگذار است. بنابراین نتایج توجه به تدوین و اجرای صحیح دستورالعمل های ایمن سازی محدوده کارگاهی در معابر شهری، از ضروریات علمی و اجرایی است. با انتخاب صحیح طول و سطح کارگاه های مرمت روسازی در خیابان ها و معابر شهری، بخشی از رفتار خطرآفرین موتورسیکلت سواران قابل اصلاح است.