مقایسه کارآیی اصلاح نباتات سنتی با مهندسی ژنتیک

تغییر و تحول در کشاورزی، یک ضرورت اساسی برای کاهش فقر و گرسنگی و ایجاد عدالت در بسیاری از کشور های فقیر دنیا است. کشور های درحال توسعه، برای تغذیه جمعیت فعلی، نیمی از جمعیت آن ها، که هر ساله میلیون ها نفر به آن اضافه می شوند، به کشاورزی مشغول هستند. این در حالی است که کمترین درآمد و بالاترین نرخ رشد جمعیت را دارند. اصلاح نباتات به تنهایی نمی تواند جواب گوی تغذیه چنین جمعیتی باشد و با وجود مشکلات فراوان اصلاح نباتات، از جمله مصرف زیاد سموم و کاهش تنوع زیستی، امنیت غذایی را تهدید کرده و بازده اقتصادی پایین و هزینه های هنگفت مصرف سموم را به همراه دارد. مهندسی ژنتیک با رفع موانع موجود در اصلاح نباتات سنتی، امکان استفاده از منابع ژنتیکی موجود در دنیا را برای اصلاح گیاهان فراهم ساخته است و نقش بسزایی در حفظ تنوع زیستی و تامین غذای جهان دارد. هدف از این مقاله، مقایسه محصولات تراریخته با محصولات حاصل از اصلاح سنتی و بررسی جنبه های زیستی و اقتصادی محصولات تراریخته است.