بررسی رابطه تصویر بدنی و خودپنداره با شادکامی در زنان متقاضی جراحی زیبایی شهر تهران

در جوامع امروزی درصد بالایی از مردم دچار نارضایتی از ظاهر جسمانی هستند که همین نارضایتی از ظاهر جسمانی زمینه را برای بسیاری از مشکلات روان شناختی آماده می سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تصویر بدنی و خودپنداره با شادکامی در زنان متقاضی جراحی زیبایی شهر تهران انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی هم بستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه متقاضیان زن جراحی زیبایی مراجعه کننده به مراکز درمانی (بیمارستان فوق تخصصی جراحی پلاستیک 15خرداد و بیمارستان فوق تخصصی ترمیم و جراحی پلاستیک حضرت فاطمه) در شهر تهران در سال 1395 بود، از میان آن ها 100 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسش نامه روابط چندبعدی خود-بدن (کش، وینستد و جاندا، 1987)، پرسش نامه خود پنداره (SCQ) (راجرز، 1961) و پرسش نامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، 1989) استفاده شد. داده ها با ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری با استفاده از نرم افزار  SPSS Inc., Chicago, IL; version 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد، بین تصویر بدنی و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین بین شادکامی و مولفه های تصویر بدنی ازجمله ارزیابی وضع ظاهر، ارزیابی تناسب، گرایش به تناسب و رضایت از نواحی بدن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین شادکامی و دل مشغولی به اضافه وزن و گرایش به ظاهر رابطه معناداری مشاهده نشد. هم چنین بین خودپنداره و شادکامی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. تصویر بدنی و خودپنداره به طور معناداری شادکامی را پیش بینی کنند. بنابراین می توان نتیجه گرفت، تصویر بدنی و خودپنداره نقش قابل ملاحظه ای در شادکامی زنان متقاضی جراحی زیبایی دارد.