اثر مصرف ایزوسورباید و مکمل سیر بر سطوح پروتئین و بیان ژن فسفولیپاز بافت -A2 (PLA2) قلب در رت های ماده مبتلا به پرفشاری خون پس از یک دوره تمرین استقامتی

فشار خون بالا یک بیماری پلی ژنیک است که با تعامل عوامل ژنتیکی و محیطی مرتبط می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر مصرف ایزوسورباید و مکمل سیر بر سطوح پروتئین و بیان ژن فسفولیپاز-A2 (PLA2) بافت قلب در رت های ماده مبتلا به پرفشاری خون پس از یک دوره تمرین استقامتی بود. در این مطالعه تجربی، تعداد 40سر موش ماده ویستار با وزن 180 تا 220گرم به طور تصادفی در 8 گروه شامل کنترل سالم، شم، القاء فشار خون (هایپر)، سیر، تمرین استقامتی، تمرین استقامتی-سیر، ایزوسورباید و تمرین استقامتی-ایزوسورباید تقسیم شدند. رت ها پس از یک دوره رژیم غذایی و تزریق ماده L_NAME به میزان 10میلی گرم به ازای هرکیلوگرم از وزن بدن، 6 روز در هفته به مدت 8 هفته به پرفشاری خون مبتلا شدند. سپس گروه های تجربی به مدت شش هفته 40میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن ایزوسورباید و 50 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن مکمل سیر دریافت کردند. برنامه تمرین استقامتی نیز با سرعت 20 تا 30 متر در دقیقه و مدت 20 الی 35 دقیقه، پنج جلسه در هفته و به مدت شش هفته اجرا شد. سطوح پروتئین و بیان ژن PLA2 بافت قلب با استفاده از کیت الایزا و روش Real Time PCR اندازه گیری شد. نتایج نشان داد سطح پروتئین فسفولیپاز-A2 بافت قلب در گروه های سورباید (043/0 P=) و سورباید-تمرین (035/0 P=) نسبت به گروه هایپر به طور معنی داری کاهش یافت. همچنین میزان بیان ژن فسفولیپاز-A2 بافت قلب در گروه های سیر، تمرین، سیر-تمرین، سورباید و سورباید-تمرین نسبت به گروه هایپر به طور معنی داری کاهش یافت (0001/0 P=). با توجه به یافته های تحقیق حاضر، به نظر می رسد تمرین هوازی، سیر و ایزوسورباید و مداخله ترکیبی آن ها می تواند به بهبود عوامل درگیر در پرفشاری خون کمک کند.