بررسی سطح سرمی اینترفرون گاما در بیماران دیابتی مبتلا به درگیری شبکیه

دیابت یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی در جهان است که عوارض متعددی دارد، یکی از شایع ترین عوارض آن درگیری چشمی و یکی از عوارض چشمی آن آسیب شبکیه یا رتینوپاتی دیابتی می باشد. مکانیزم ایجاد کننده این عارضه با تولید عروق جدید در شبکیه و التهاب ناشی از آن اتفاق می افتد که عواملی مانند فاکتور رشد عروق جدید (VEGF) نقش بسیار مهمی در پیشروی و شروع این فرآیند دارند. در سال های اخیر در مطالعات متعددی نقش سایر عوامل خصوصا اثرات سیستم ایمنی در ایجاد این بیماری مورد مطالعه قرار گرفته و از آنجایی که اینترفرون ها در تنظیم فعالیت های سیستم ایمنی نقش دارند. در این مطالعه ارتباط بین سطح سرمی اینترفرون گاما و رتینوپاتی دیابتی مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه 42 بیمار دیابتی نوع 2 مبتلا به رتینوپاتی دیابتی و 41 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 فاقد رتینوپاتی که از نظر جنسی و سنی همسان بودند به عنوان گروه های مورد و شاهد انتخاب شدند. این افراد در 3 ماه گذشته سابقه ابتلا به عفونت های شدید باکتریایی، ویروسی و یا انگلی، انجام عمل جراحی چشمی و غیرچشمی و استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی را نداشتند. پس از گرفتن فشارخون سیستولی و دیاستولی از بیماران نمونه خون و ادرار از آنان تهیه شد و آزمایشات برای شمارش کامل سلول های خونی، LDL، HDL، تری گلیسیرید، کلسترول توتال، پروتئین ادراری، قندخون ناشتا، هموگلوبین A1c،ESR ، CRP، BUN، کراتینین و اینترفرون گاما انجام شد و داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 18 مورد تحلیل آماری قرار گرفت. از 83 بیمار با دیابت نوع 2، 42 بیمار در گروه مورد و 41 نفر در گروه شاهد یا کنترل بودند و بازه سنی بیماران بین 78-41 سال بود. میانگین سنی در گروه مورد 866/6±69/59 و در گروه کنترل410/7±71/58 سال به دست آمد. هر دو گروه از نظر سن و جنس طبق روش های آماری همگن بودند. سطح سرمی اینترفرون گاما با وجود اینکه در گروه مورد بیشتر از گروه کنترل بود اما از نظر آماری معنادار نبود (05/0P>). تعداد گلبول های سفید خون، LDL، کلسترول توتال، قندخون ناشتا،CRP ، کراتینین، HDL و فشارخون دیاستولی، هیچ کدام اختلاف معناداری میان دو گروه نداشتند (05/0P>). بر اساس مدل رگرسیون لجستیک، شانس ابتلا به رتینوپاتی در مصرف کنندگان انسولین حدودا 8 برابر بیشتر از مصرف کنندگان داروهای خوراکی بود. تحلیل آماری به طور کلی ارتباطی معنادار میان سطح سرمی اینترفرون گاما و رتینوپاتی دیابتی حتی در مدل رگرسیونی نشان نداد. یکی از فاکتورهایی که بین دو گروه تفاوت معناداری داشت مصرف انسولین بود. البته مطالعات بیشتری جهت یافتن نقش عوامل ایمیونولوژیک در ایجاد رتینوپاتی دیابتی لازم است.