اثر کم آبیاری بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد پروتئین دانه برخی ژنوتیپ های ماش (Vigna radiata L.)

به منظور بررسی اثر کم‏آبیاری بر عملکرد ژنوتیپ‏های ماش، آزمایشی به صورت کرت‏های خرد شده در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شهرکرد انجام شد. عامل اصلی رژیم آبیاری در سه سطح (تامین 100، 80 و 60 درصد نیاز آبی گیاه) و عامل فرعی شامل پنج لاین امیدبخش ماش (VC 11-18b، VC 63-72، CN-9-5، NM 54 و 1-61-145) بود. نتایج نشان داد تاثیر رقم بر همه صفات به جز تعداد دانه در غلاف معنی‏دار بود. همچنین، برهمکنش رژیم آبیاری و رقم بر وزن دانه، درصد پروتئین دانه و تعداد دانه در غلاف اثر معنی‏داری نداشت. ژنوتیپ VC 11-18-b در تیمار 100 درصد نیاز آبی، بیشترین تعداد غلاف، عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین را داشت. نتایج نشان داد با کاهش تامین نیاز آبی، بیشتر ارقام از نظر عملکرد دانه در سطح برابری قرار گرفتند. بیشترین شاخص برداشت دانه مربوط به رقم VC 1-18-b بود، ولی تفاوت شاخص برداشت بین تیمار‏های آبیاری تامین 100 و 60 درصد نیاز آبی در رقم NM 54، نشان داد تغییرات عملکرد دانه و عملکرد شاخساره در رقم مذکور نسبت به ارقام دیگر بیشتر بود. به طورکلی، رژیم آبیاری بر محتوای پروتئین دانه، به عنوان شاخصی از عملکرد کیفی، اثرگذار نبود.