ضریب تسهیم مواد فتوسنتزی و عملکرد پنبه (.Gossypium hirsutum L) تحت تاثیر محلول پاشی پتاسیم در شرایط تنش شوری

به منظور بررسی تاثیر تیمارهای شوری آب آبیاری و محلول پاشی پتاسیم بر عملکرد و ضریب تسهیم مواد فتوسنتزی، پژوهشی در سال 1393 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات شوری و زهکشی رودشت اصفهان انجام شد. تیمارهای آب آبیاری با شوری 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر در کرت‏های اصلی و فاکتوریل سه ژنوتیپ (موتانت ال ام 1673، موتانت ال ام 1303 و شایان) با محلول‏پاشی سه سطح سولفات پتاسیم به میزان 2، 4 و 6 کیلو گرم در هزار لیتر آب در هکتار به همراه شاهد (محلول پاشی با آب)، کرت‏های فرعی را تشکیل دادند. نتایج نشان داد که تاثیر تیمار شوری بر عملکرد وش، درصد کیل و تسهیم ماده خشک به اندام های گیاهی از نظر آماری معنی دار بود. با افزایش شوری از 4 به 8 و 12 دسی زیمنس بر متر، به ترتیب عملکرد وش 19/6و 43/6 درصد و میزان کیل 5 و 7/3 درصد کاهش یافت. عملکرد وش موتانت ال ام 1303 در سه سطح شوری 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به ترتیب برابر 3918، 2990 و 2315 کیلوگرم در هکتار بود و از این نظر نسبت به دو ژنوتیپ دیگر، برتری معنی داری داشت. محلول پاشی سولفات پتاسیم با غلظت های 2، 4، 6 در هزار نسبت به تیمار شاهد، به ترتیب با 20/5، 31 و 28 درصد افزایش عملکرد همراه بود. به طورکلی در شرایط تنش شوری، موتانت ال ام 1303 قابلیت کشت در منطقه را داشته و محلول پاشی سولفات پتاسیم فقط در شرایط بدون تنش، دارای تاثیر مثبت بر عملکرد وش بود.