تاثیر تنش خشکی و استفاده از کود ورمی کمپوست روی برخی شاخص های فیزیولوژیک رشد و عملکرد لوبیا سبز (.Phaseolus vulgaris L)

به منظور بررسی شاخص های فیزیولوژیک رشد و عملکرد لوبیا سبز در پاسخ به مقادیر کود ورمی کمپوست در شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت مزرعه ای در سال زراعی 1395 در منطقه دزفول با استفاده از طرح کرت های خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تنش خشکی به صورت دور آبیاری در چهار سطح آبیاری پس از 100، 140، 180 و 220 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به عنوان فاکتور اصلی و مقادیر صفر، 4، 8 و 12 تن در هکتار کود ورمی کمپوست به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. با افزایش تنش خشکی از 140 به 220 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر، مقادیر حداکثر ماده خشک گیاه، شاخص سطح برگ، سرعت رشد گیاه و دوام سطح برگ به صورت معنی داری کاهش یافت. به جز سرعت رشد نسبی که کمتر تحت تاثیر مقادیر ورمی کمپوست قرار گرفت، افزایش کاربرد ورمی کمپوست از 4 به 12 تن در هکتار باعث افزایش جدی در دیگر شاخص های فیزیولوژیک رشد نسبت به تیمار شاهد شد. برهمکنش تیمارهای تنش خشکی و ورمی کمپوست بر کلیه صفات مورد بررسی به جز عملکرد غلاف سبز غیرمعنی دار بود. میانگین درصد افزایش عملکرد در اثر تیمارهای کاربرد ورمی کمپوست (نسبت به شاهد) در شرایط تنش خشکی (21 درصد) بیشتر از شرایط آبیاری مطلوب (16 درصد) بود. بیشترین و کمترین میزان همبستگی با عملکرد، به ترتیب مربوط به وزن خشک کل گیاه (**0/97 =r) و سرعت رشد نسبی (0/27-=r ) بود. به طورکلی، نتایج نشان داد که مصرف ورمی کمپوست در شرایط تنش و بدون تنش با تاثیر مثبت طی دوره رشد گیاه سبب بهبود شاخص های فیزیولوژیک رشد شده که در نهایت افزایش عملکرد غلاف سبز را به دنبال داشت و می تواند برای زراعت لوبیا سبز در منطقه توصیه شود.