بررسی الگوی متیلاسیون ژن‏های LC3 وULK-1 مرتبط با اتوفاژی، در بیماران مبتلا به سرطان سلول‏های غیرکوچک ریه (NSCLC)

سرطان ریه علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان می باشد. تشخیص این سرطان معمولا در مراحل پیشرفته صورت میگیرد که در آن پیش آگهی ضعیف و گزینه های درمانی محدود است. بررسی الگوی متیلاسیون ژنهای موثر در اتوفاژی بیانگر اهمیت تغییرات اپی ژنتیکی در اثر بر بیان ژنهای مهار کننده توموری می باشد. در این مطالعه الگوی متیلاسیون ژنهای موثر در اتوفاژی در بیماران مبتلا به سرطان سلولهای غیرکوچک ریه (NSCLC) مورد بررسی قرار گرفت. وضعیت متیلاسیون ژنهای ULK1 و LC3 در 30 نمونه مبتلا به NSCLC و 30 نمونه بافت غیرتوموری مجاور آن، پس از استخراج DNA ژنومی، با استفاده از تیمار بی سولفیت و روش MS-HRM مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز نتایج با استفاده از T-test انجام شد. اختلاف معناداری میان میزان سطوح متیلاسیونی نواحی پروموتری میان نمونه های توموری و نرمال در بیماران مبتلا به NSCLC مشاهده نشد (P value > 0.05). از آنجایی که متیلاسیون DNA معمولا با خاموشی ژن همراه میباشد، لذا نقش متیلاسیون این ژنها در توسعه و پیشرفت سرطان پیچیده بوده و نیازمند مطالعات بیشتر و جامعه آماری بزرگتر می باشد.