تبیین نقش خودکارآمدی در رابطه بین فرسودگی شغلی و توانمندسازی روان شناختی

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر خودکارآمدی و توانمندسازی روان شناختی معلمان زن در مقطع ابتدایی بر روی فرسودگی شغلی آنان بوده است. خودکارآمدی معلمان، نقش اساسی در تربیت و آموزش دانش آموزان دارد. هدف اصلی از توانمندسازی این است که مدیران مغزهای کارکنان را همانند بازوانشان به کار بیندازند. یک شغل رضایت بخش می تواند به منبع نارضایتی تبدیل شود و فرسودگی شغلی را به دنبال داشته باشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی و به طور مشخص مبتنی بر معادلات ساختاری بوده است؛ بدین منظور نمونه ای به حجم  325 آزمودنی از بین معلمان زن مدارس ابتدایی منطقه تبادکان شهر مشهد در سال تحصیلی 96-1395 که تعداد 2100 نفر گزارش شده است، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه استفاده گردید که به روش انفرادی توسط آزمودنی ها تکمیل و پایایی و روایی پرسش نامه ها بررسی شد. به منظور برازش مدل مفهومی و نیز آزمون فرضیات از نرم افزار لیزرل استفاده گردید. نتایج نشان داد بین توانمندسازی روان شناختی و خودکارآمدی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ همچنین بین توانمندسازی روان شناختی و فرسودگی شغلی رابطه منفی و معنادار و بین خودکارآمدی و فرسودگی شغلی نیز رابطه منفی و معناداری وجود دارد. ازاین رو پیشنهاد می شود سازمان های آموزش وپرورش با روش های مختلف ایجاد و تقویت توانمندسازی روان شناختی و بالابردن سطح خودکارآمدی نیروی انسانی خود بکوشند تا بتوانند فرسودگی را در بین نیروی انسانی کاهش دهند.