مقایسه اثر تمرینات کنترل حرکتی، تمرین در آب و تمرینات ترکیبی بر کنترل حرکتی و استقامت عضلات تنه بیماران مبتلا به کمردرد غیراختصاصی مزمن

بیماران مبتلا به کمردرد مکانیکی مزمن دچار اختلال در کنترل حرکتی و کاهش استقامت عضلات تنه می باشند و این اختلالات با میزان درد این بیماران ارتباط دارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی تمرینات کنترل حرکتی، تمرین در آب و تمرینات ترکیبی بر کنترل حرکت و استقامت عضلات تنه بیماران مبتلا به کمردرد مکانیکی مزمن می باشد. چهل و هشت بیمار مبتلا به کمردرد مکانیکی با استفاده از پرسشنامه اسوستری انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه تمرینات کنترل حرکتی (12 نفر)، تمرین در آب (12 نفر)، تمرینات ترکیبی (11 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. هر سه گروه تمرینی هشت هفته تمرین تعیین شده را انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرینی انجام نداد. برای سنجش کنترل حرکات کمر و استقامت عضلات تنه بیماران به ترتیب از آزمون های لوماجوکی و مک گیل استفاده شد. برای مقایسه های درون گروهی و بین گروهی تغیرها از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. (a<0/05). نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون گروه های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل  در متغیر کنترل حرکات کمر و استقامت عضلات تنه وجود دارد اما بین سه گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. محققان گزارش کردند، افراد دارای کمردرد با پرونیشن عملکردی پا راه می روند که نتبجه نهایی پرونیشن بیش از حد پا، تماس سریع تر بخش داخلی پا نسبت  به حالت نرمال است که عملکردهای ضروری پا صورت نمی گیرد. تمرین در آب، تمرینات کنترل حرکتی و تمرینات ترکیبی بر افزایش کنترل حرکات کمر و استقامت عضلات تنه بیماران مبتلا به کمردرد مکانیکی اثرگذار بوده و هر سه روش تمرینی بر درمان کمردرد مزمن غیر اختصاصی اثرگذار می باشد.